• 12 Ιουνίου 2012 18:28
• Καταχωρήθηκε σε: Ανακοινώσεις, Γραφείο Τύπου, Ειδήσεις

«Οδηγούμεθα σε λίγες ημέρες σε εκλογές και είναι οδυνηρό το ερώτημα που προκύπτει. Δηλαδή, πως η χώρα έφθασε ως εδώ που έφθασε, γιατί είμαστε η χειρότερη χώρα από πλευράς οικονομίας της Ευρώπης, γιατί το οικονομικό πλαίσιο που διέπει τη χώρα είναι επιπέδου Μπαγκλαντές, πως συνέβη αυτό το πράγμα, όταν πριν 38 χρόνια, με την επανόρθωση της Δημοκρατίας, η χώρα ήταν μία ισχυροτάτη οικονομική χώρα, παράδειγμα σε όλο τον πλανήτη.

Τι έφταιξε; Οι πολίτες; Η ίδια η γη; Ο ήλιος, ή μήπως οι κυβερνώντες; Αυτοί οι οποίοι έφεραν τη χώρα σε αυτή την κατάσταση είναι το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία. Αυτοί πήραν μια χώρα ισχυρή, αυτοί κατάντησαν την Ελλάδα όπως είναι σήμερα. Αυτοί κυβέρνησαν με μεγάλες πλειοψηφίες.

Είχαμε συνηθίσει σε “45άρια” εκλογικά ποσοστά. Με τέτοια ποσοστά κυβέρνησαν. Κι όμως έφθασαν σε αυτό το σημείο τη χώρα, σήμερα να ντρέπεται ο άλλος να λέει στο εξωτερικό ότι είναι Έλληνας. Χάσαμε την υπερηφάνειά μας, χάσαμε το επίπεδο της ζωής μας.

Ποια είναι η ζωή του Έλληνα σήμερα; Πρώτον: 1,5 εκατομμύριο πολίτες, να μην έχουν δουλειά, να μην μπορούν να θρέψουν εαυτόν και οικογένεια, οι Έλληνες να μην έχουν πρόσβαση στο φάρμακο. Πείτε μου ποια άλλη χώρα γνωρίζετε στον κόσμο που να μην μπορεί να εξασφαλίσει τα φάρμακα τουλάχιστον στους πολίτες της; Μία χώρα ευρωπαϊκή, η Ελλάδα.

Είναι δυνατόν σήμερα να συζητάμε ότι δεν μπορούμε να δώσουμε φάρμακα στους καρκινοπαθείς γονείς μας; Συμβαίνει αυτό σε καμιά άλλη χώρα; Γιατί συνέβη στην Ελλάδα; Και εντέλει, πότε θα απολογηθούν αυτοί που έφεραν τη χώρα σε αυτό το τρομερό επίπεδο, το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία;

Η Νέα Δημοκρατία ζητά με κάθε τρόπο, πιεστικό και εκβιαστικό να ξαναψηφιστεί. Μα η Νέα Δημοκρατία δεν είναι αυτή που οδήγησε τη χώρα σε ένα επίπεδο ούτως ώστε να μην υπάρχει ανατρέψιμη πολιτική; Ο κ. Καραμανλής δεν είναι αυτός ο οποίος παράτησε στη μέση την εντολή του ελληνικού λαού και απέδρασε; Οι Υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι αυτοί σήμερα που ζητούν πάλι την ψήφο του ελληνικού λαού;

Τι άλλαξε μέσα σε 2,5 χρόνια και αυτοί οι οποίοι κατέστρεψαν την Ελλάδα, στο βαθμό που συμμετείχαν στην καταστροφή, αυτοί οι οποίοι διπλασίασαν το δημόσιο χρέος μόλις μέσα σε 5,5 χρόνια, σήμερα ζητούν την ψήφο του ελληνικού λαού; Νομίζω ότι είναι ένα ερώτημα, το οποίο κρύβεται σήμερα. Δεν βγαίνει, δεν το ακούω.

Πολύ φοβούμαι ότι πάρα πολλοί μέσα από το πολιτικό σύστημα με την ευρεία του έννοια, είναι στοιχισμένοι σε μία πολιτική εξαιρετικά μη αποδοτική. Το μη χείρον βέλτιστον. Ξεχάσαμε όλοι το πόσο δύσκολο είναι το μνημόνιο, το πόσο αποκρουστικό είναι το μνημόνιο, τις 76 εφαρμογές του μνημονίου.

Επειδή έχω μελετήσει καλά και το πρώτο μνημόνιο και το δεύτερο -το οποίο το ξεχνάμε το μεσοπρόθεσμο- και το τρίτο μνημόνιο, σας λέω παραστατικά ότι το ένα είχε “ένα κιλό βάρος”, το άλλο είχε “δύο κιλά” βάρος και αυτό έχει “εκατό κιλά” βάρος, για να αντιληφθούμε το τι έρχεται και δεν συζητάμε καθόλου γι΄ αυτό.

Δεν συζητάμε αν θα αντέξει η ελληνική οικονομία σε άλλα πρόσθετα υφεσιακά μέτρα. Δεν συζητάμε αν θα αντέξει η κοινωνία και δεν θα διαρραγεί η κοινωνία με την εφαρμογή αυτών των μέτρων, αλλά συζητάμε ότι αν έρθει η άλλη πλευρά, θα λεηλατήσει καταθέσεις και θα είναι χειρότερα. Άρα, οδηγούμε τον κόσμο στην κάλπη, με την αρχή του μη χείρον βέλτιστον. Νομίζω ότι είναι εξαιρετικά προσβλητικό σε ένα λαό, που έχει δείξει ότι διαθέτει και πολιτικό πολιτισμό και μνήμη.

Και ερωτώ: Θα εφαρμοστούν, ή όχι όλες οι πρόνοιες του μνημονίου στις 18 του μηνός; Είναι δέσμευση, είναι η υπογραφή του κ. Σαμαρά και του κ. Βενιζέλου. Και ερωτώ: Αυτοί οι οποίοι υπέγραψαν πριν από τρεις μήνες την επώδυνη αυτή σύμβαση, πως θα πάνε να ζητήσουν επαναδιαπραγμάτευση; Δεν είναι φυσικός ο λόγος ότι η κα Μέρκελ, η κα Λαγκάρντ, που τους οδήγησαν στην υπογραφή αυτή, να τους πουν ότι τρεις μήνες είναι που το έχετε υπογράψει, γιατί ζητάτε αλλαγή;

Και από την άλλη πλευρά, είναι πολιτική θέση ότι θα υπάρξει μία μονομερής καταγγελία, όσο κι αν αυτό τώρα διασκεδάζεται και διανθίζεται από λεκτικές περικοκλάδες; Είναι πολιτική που θα βγάλει τη χώρα από την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει; Δεν έχουμε μία επιβεβαίωση πάλι των θέσεων του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού;

Και σας ρωτώ ευθέως: Όλοι εσείς είστε έγκυροι δημοσιογράφοι και διεισδυτικοί. Που έχει διαψευστεί ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός; Δεν μιλάγαμε εδώ και πάρα πολύ καιρό, ότι πρέπει να αποφανθούμε εάν θέλουμε να πάμε μόνοι μας και να σπάσουμε τα μούτρα μας, ή να ζητήσουμε τη συνδρομή του Νότου;

Ανάμεσα στην προηγούμενη προεκλογική περίοδο και αυτή ήδη έπεσε η Ισπανία, ήδη είναι “ante portas” η Κύπρος και απειλείται και η Ιταλία. Δεν έχει πρόβλημα η Ελλάδα. Δεν είναι η Ελλάδα το “κακό σπυρί” της Ευρώπης. Είναι η νεοφιλελεύθερη πολιτική των χωρών του Βορρά. Η Γερμανία, η Αυστρία, η Ολλανδία και η Φιλανδία, που προσπαθούν να καθυποτάξουν την οικονομία και ως εκ τούτου και τη βιομηχανία του Νότου.

Προκειμένου να εξασφαλίσει η βιομηχανία της Γερμανίας το ευρύ πεδίο βιομηχανίας, δηλαδή είδη υγιεινής, έπιπλα και τα λοιπά, τα οποία μπορούν εύκολα να παραχθούν στο Νότο, κρατάει το Νότο σε μία καθίζηση ούτως ώστε να μην έχει απέναντί της βιομηχανία η οποία να είναι ανταποδοτική, ή αν θέλετε ανταγωνιστική. Είναι ένα σχέδιο. Ο Νότος λοιπόν πρέπει να αντιδράσει στο σύνολό του.

Ανέβηκα στις Βρυξέλλες όπου συναντήθηκα με μια σειρά παραγόντων, αλλά ιδιαίτερα με Ευρωβουλευτές του Νότου. Όλοι περιμένουν να γίνει αυτό το μέτωπο. Όλοι περιμένουν ποιος θα πάρει την πρωτοβουλία συμπτύξεως αυτού του μετώπου. Η Πορτογαλία δεν αντέχει το πλαίσιο, η Ιρλανδία το ίδιο δεν αντέχει το πλαίσιο, εμείς σαφέστατα που ήμασταν το “πειραματόζωο” στην όλη διαδικασία δεν αντέχουμε αυτό το πλαίσιο. Άρα λοιπόν ο Νότος, μπορεί να αντιτάξει μια άλλη πολιτική, μια πολιτική αναπτυξιακή και όχι μια πολιτική λιτότητας που βάλλει και προσβάλει ευθέως τους λαούς του Νότου.

Για ποιο λόγο λοιπόν δεν έχει γίνει αυτό; Για ποιο λόγο δεν έχει γίνει μια προσπάθεια; Δεν είδα κανέναν να κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Ο Νότος περιμένει. Και αυτή είναι η δικιά μας πρόταση. Πρόταση την οποία εμείς την έχουμε συζητήσει με όλες τις χώρες του Νότου. Σε λίγο δεν νομίζω ότι θα υπάρχει χώρα της Μεσογείου, η οποία θα μπορεί να αντέξει σε αυτό το οικονομικό πλαίσιο το οποίο θέλει να επιβάλει η κα Μέρκελ.

Οδηγούμεθα στην καταστροφή της Ε.Ε. Και ο μόνος τρόπος η Ελλάδα να βρεθεί εκτός Ε.Ε., είναι η διάλυση της Ε.Ε. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Είναι ψευτοδιλήμματα, είναι κυνικοί εκβιασμοί, οι οποίοι έχουν να κάνουν με την επιρροή της λαϊκής συνείδησης. Δεν έχω ακούσει ηγέτη μεγάλης χώρας να λέει ότι υπάρχει βαθμός επικινδυνότητας να φύγει η χώρα από το Ευρώ.

Δεν μας είπε κανείς το κόστος που θα έχει η Κίνα αν φύγει η Ελλάδα από το Ευρώ. Υπολογίζεται ότι μπορεί να αγγίξει περισσότερα από 500 δις δολάρια την Κίνα, όταν τα αποθέματα της είναι σε Ευρώ, εάν το Ευρώ πάθει μια καθίζηση της τάξεως του 30%, θα χάσει τόσα λεφτά η Κίνα από τα αποθεματικά της.

Δεν είναι εύκολο πράγμα. Είναι μια απειλή. Απειλή η οποία δείχνει ότι κάποιοι έχουν στερέψει από επιχειρήματα που θα πείσουν την κοινή γνώμη. Και νομίζω ότι αυτή η χρήση των εκβιαστικών διλημμάτων, θα λειτουργήσει εξαιρετικά καταλυτικά εις βάρος της επόμενης ημέρας.

Δεν ακούω επιχειρήματα ότι «εμείς έχουμε ένα καλύτερο πρόγραμμα, πιο αποδοτικό, πιο θετικό». Απλώς ακούω ότι «ο απέναντι είναι χειρότερος από εμένα». Αυτό είναι μια κατάπτωση της πολιτικής, δεν είναι μια κατάκτηση της πολιτικής. Στις 6 Μαΐου, 7 κόμματα μπήκαν στη Βουλή με εκπληκτικά ποσοστά, τα οποία δεν είχαν ξαναϋπάρξει από την μεταπολίτευση και μετά. Ίσως και από το ’50 και μετά. Και ποια χρήση κάνανε; Δεν μπορέσανε να συνεννοηθούν.

Ο ελληνικός λαός ψηφίζοντας, με τον τρόπο που ψήφισε, πιστεύω με περισσότερη οργή και θυμό από ότι αντέχει η δημοκρατία, έστειλε 7 πολιτικούς αρχηγούς στο Μέγαρο Μαξίμου. Και οι 7 υπήρξαν κατώτεροι των προσδοκιών και των αναγκών της χώρας. Δεν μπόρεσαν να εξασφαλίσουν κυβέρνηση.

Και δεν μπόρεσαν να εξασφαλίσουν κυβέρνηση, όχι γιατί δεν συμφωνούσαν, αλλά προσέξτε, γιατί φοβόντουσαν πόσα ποσοστά θα χάσουν. Αν μπει και ο διπλανός μου να χάσει κι αυτός, τότε συμμετέχω. Όχι διαφωνώ για το πρόγραμμα, διαφωνώ στο να μη χάσω εγώ ποσοστά.

Αν σκεφτόμουν κι εγώ ακριβώς έτσι, τότε η χώρα θα ήταν σε περιπέτεια από το Νοέμβριο. Σκέφτηκα την πατρίδα, γνωρίζοντας ότι θα τραυματιστεί το κόμμα. Και προτίμησα να στηρίξω την πατρίδα και όχι το κόμμα. Τουναντίον οι 7, όπως συμπεριφέρθησαν, στήριξαν το κόμμα τους και άφησαν την πατρίδα σε μια περιπέτεια δευτέρων και ενδεχομένως πιθανώς και τρίτων εκλογών.

Και ακούω το ψευτοδίλημμα, το οποίο βγαίνει και από τις δυο πλευρές, προεξαρχούσης βεβαίως πάντα της Νέας Δημοκρατίας. “Νέα Δημοκρατία ή Τσίπρας”. Ούτε καν Σαμαράς ή Τσίπρας. Γιατί πολύ φοβούνται ότι και αυτή η σύγκριση είναι μειονεκτική.

Λέω λοιπόν, υποτεθήστω, ότι είναι ο κ. Σαμαράς πρώτος “στο νήμα” και προσπαθεί να κάνει κυβέρνηση. Τα πιθανά σενάρια τα γνωρίζετε. Πρώτος παρτενέρ είναι το ΠΑΣΟΚ και αναζητούνται οι άλλοι. Είτε με την τυπική διαδικασία, είτε με την γνωστή στη Νέα Δημοκρατία, πολιτική της αποστασίας. Αυτή η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να εφαρμόσει αυτά που λέει το Μνημόνιο.

Όταν λοιπόν με το ΣΥΡΙΖΑ στο 3% υπήρχε η αναστάτωση που υπήρχε στην Αθήνα και τα επεισόδια τα οποία τη συνόδευαν αυτή την κατάσταση, τώρα με τον κ. Τσίπρα να βρίσκεται πολύ κοντά στη Νέα Δημοκρατία και σαφώς, από ότι λένε, πάνω από 20%, πιστεύετε ότι θα υπάρξει έστω και μιας ημέρας ηρεμία στην πρωτεύουσα;

Επομένως θα οδηγηθούμε με μαθηματική ακρίβεια αφενός μεν από τους όρους του Μνημονίου και την εφαρμογή τους και αφ’ ετέρου, από τη διάθεση την οποία έχει δείξει ο ΣΥΡΙΖΑ, στη διάλυση της κοινωνικής συνοχής, το οποίο θα ήταν και ολέθριο. Οπότε αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι αυτό το σχήμα δεν μπορεί να μακροημερεύσει.

Τι είναι το πιθανότερο να συμβεί στις επόμενες εκλογές; Να έρθει ο κ. Τσίπρας με ποσοστά αυτοδυναμίας, για να κυβερνήσει δυο τετραετίες τουλάχιστον. Αυτό είναι ολέθριο. Αυτό είναι καταστροφικό.

Το άλλο σενάριο είναι να έρθει ο κ. Τσίπρας πρώτος, να προσπαθήσει να κάνει κυβέρνηση με συγγενείς χώρους και με τη στήριξη, ή την ανοχή του κ. Καμμένου, ο οποίος έχει δείξει μια συμπάθεια προς το πρόσωπο του κ. Τσίπρα, την οποία εκφράζει δημόσια και στη Βουλή, να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα το οποίο είναι στο κενό, έωλο, μετέωρο, δεν πείθει κανέναν και εν πάση περιπτώσει, δεν νομίζω ότι μπορεί να αποδώσει.

Νομίζω ότι ο κ. Τσίπρας, ο οποίος έδειξε και δείγματα ότι δεν θέλει να κυβερνήσει από την προηγούμενη φορά που ο κ. Σαμαράς, ενώ τον καθυβρίζει και τον κατηγορεί, του προσέφερε ευκόλως την πρωθυπουργία με ψήφο ανοχής, ή και εμπιστοσύνης, θα αναγκαστεί να κυβερνήσει για 2 μήνες, 3 μήνες, όπου θα φανεί το ατελέσφορο του προγράμματός του.

Και τότε υπάρχει το ενδεχόμενο να υπάρξει μια ευρύτερη εκπροσώπηση της αστικής Δημοκρατίας, για να κυβερνήσει για ένα ευρύ χρονικό διάστημα. Μια προσπάθεια, μήπως και σωθεί ο τόπος από κει που τον έχουν οδηγήσει ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία.

Το ερώτημα λοιπόν το οποίο μπαίνει στον πολίτη είναι: Τι τον ενδιαφέρει, το πρόσκαιρο, ή το μονιμότερο; Εγώ ενδιαφέρομαι για το μονιμότερο. Φοβούμαι ότι το πρόσκαιρο θα δώσει τη δυνατότητα σε κάποιους να έρθουν στα πράγματα, πραγματικά ανώριμοι και πραγματικά, όπως είπα και πριν, ατελέσφοροι.

Ποιος κυβερνάει σήμερα την Ελλάδα; Μην έχετε καμία ψευδαίσθηση! Την Ελλάδα κυβερνάει η λέσχη Μπίλτερμπεργκ. Όσοι, με τον έναν, ή άλλο τρόπο, κυβέρνησαν τον τόπο, έχουν περάσει όλοι τους από τα θρανία της λέσχης Μπίλτερμπεργκ. Λίγο πριν γίνουν Πρωθυπουργοί ο κ. Καραμανλής και ο κ. Παπανδρέου, ο κ. Παπακωνσταντίνου μόλις προχτές, ο κ. Μάνος, η κα Διαμαντοπούλου, είναι επιλογές κάθε φορά της λέσχης Μπίλτερμπεργκ, προκειμένου να μπορεί να ελέγχει ό,τι αποφασίζει για την πορεία αυτού του Έθνους. Είναι πλήρης η παράδοση.

Και δεν είναι παράδοση μόνο κάποιων πολιτικών. Είναι και η παράδοση εκείνων, οι οποίοι θεωρούν ότι τα συμφέροντα τους είναι αλληλένδετα με κάποιους συγκεκριμένους πολιτικούς οι οποίοι υπακούν σε κελεύσματα ή οδηγίες αυτών των κέντρων. Αυτό ζούμε σήμερα.

Αν μπορούσε κάποιος να μιλήσει ιδιαιτέρως με όλους αυτούς που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη στη χώρα, ιδιαιτέρως, «ποια είναι η άποψη σας γι’ αυτόν που εσείς προωθείτε για Πρωθυπουργό της χώρας», δεν θα βρείτε ούτε μια θετική άποψη. Ούτε μία!

Μολαταύτα όμως, “ποιούν την ανάγκη φιλότιμο” προκειμένου να εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους εδώ, ή στον τόπο. Και δεν αποφασίζει ελευθέρως και αβιάστως ο ελληνικός λαός, το γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι η επίδραση των δελτίων των 8 είναι καθοριστική και καταλυτική.

Εάν υπήρχε ο μαγικός τρόπος να κλείναμε για ένα μήνα προεκλογικά τα κουμπιά των τηλεοράσεων και να μέναμε στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών μέσα από τα blogs, σας διαβεβαιώνω ότι η εκλογική συνείδηση θα ήταν εντελώς διαφορετική. Και ίσως κι αυτό είναι διατύπωση ενός μεγάλου διλήμματος για ποια Δημοκρατία, ή σε ποια Δημοκρατία καλούμεθα να επιβιώσουμε.

Ο Νόαμ Τσόμσκι, ένας τεράστιος φιλόσοφος, είπε ότι: “Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ ασχολούνται με το να καταστρέψουν την Ελλάδα”. Δεν διαθέτω βέβαια την ευρύτητα των νοητικών διαδρομών του μεγάλου φιλοσόφου, αλλά στέκομαι προσοχή σε αυτό το οποίο λέει. Και πιστεύω μετά από μια πορεία πραγμάτων ότι ολοκληρώνεται αυτή η καταστροφή.

Κάποια στιγμή, μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου συνειδητοποίησα ότι Πρόεδρος της χώρας, Πρωθυπουργός της χώρας, Υπουργός Οικονομικών της χώρας, Κεντρικός Τραπεζίτης της χώρας, Υπουργός Εργασίας της χώρας ήταν το ίδιο πρόσωπο. Ο κ. Πωλ Τόμσεν. Τα πάντα ξεκινούσαν από εκείνον και, ως πράξη, κατέληγαν πάλι στον ίδιο άνθρωπο. Είναι η πλήρης απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.

Ευτυχώς τώρα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, το πείραμα τελειώνει και ελπίζω να σωθεί το “πειραματόζωο” η Ελλάς. Τώρα στο Στρασβούργο, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, ξεκινάει μια ψηφοφορία που βάζει κανόνες στον έλεγχο, δηλαδή στη διακυβέρνηση της χώρας από τον κ. Ράιχενμπαχ.

Ότι πρέπει να ακούει τα κόμματα πριν από κάθε ενέργεια, δεν πρέπει να αποφασίζει και εν συνεχεία να ενημερώνονται οι παράγοντες μιας χώρας.

Αφού όμως λειτουργήσαμε ως Πειραματόζωα.

Αφού φτάσαμε σ’ αυτή την κατάσταση.

Η χώρα, επαναλαμβάνω άλλη μια φορά, έχει μια χρυσή ευκαιρία. Να χρησιμοποιήσει το προηγούμενο της Ισπανίας και να διεκδικήσουμε την ίση μεταχείριση που έχετε υπόψη σας, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Την ίση μεταχείριση. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Και επιτέλους, νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε ότι υπάρχει μια απόπειρα σύνθλιψης κάποιων φωνών, οι οποίες επιμένουν να αντιστέκονται. Υπάρχει μια προσπάθεια δημιουργίας ακραίων πολιτικών εκφράσεων οι οποίες θα λειτουργούν στο πολιτικό σύστημα ως -αν θέλετε- τιμωρός και Νέμεσις από εκείνους οι οποίοι θα θέλουν να επιβάλλουν τις θέσεις τους.

Νομίζω ότι όλοι αντιλαμβάνεστε ότι η πολιτική του χαστουκιού η οποία δεν ήταν προϊόν αυθορμητισμού, ήταν ένα καλά σχεδιασμένο θέμα και έχει να κάνει με το “αύριο” της Δημοκρατίας. Δεν ξέρω για ποιο λόγο οι κύριοι αυτοί όταν διαφωνούν μέσα στο Κοινοβούλιο δεν θα μετέρχονται ανάλογες καταστάσεις.

Η Ελλάδα μπόρεσε να μείνει σε ένα υψηλό πολιτικό επίπεδο όλα αυτά τα χρόνια. Οι διαφωνίες μου όλο αυτό τον καιρό με τους εκπρόσωπους του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και κορυφαίες και συχνές. Ουδέποτε όμως το επίπεδο είναι αυτό το οποίο ζήσαμε τις τελευταίες μέρες στα τηλεοπτικά παράθυρα, ή στις ομιλίες των εκπροσώπων του Ναζισμού.

Πρέπει να προστατεύσουμε τη Δημοκρατία. Πρέπει να εξηγούμε τα επιχειρήματα ως “γροθιά” και όχι τη γροθιά ως επιχείρημα. Πιστεύω ότι τα αντανακλαστικά τα οποία δημιουργήθηκαν στην κοινωνία, πρέπει να μας προβληματίσουν εξίσου πολύ με την ίδια τη γροθιά. Πρέπει να μας προβληματίσουν τα αντανακλαστικά τα οποία αναπτύχθηκαν στην κοινωνία.

Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός έδωσε μια σκληρή μάχη όλα αυτά τα χρόνια να αναδείξει και να αναστήσει τον πατριωτικό χώρο, τον οποίο παραλάβαμε από σκόρπιες ομάδες του 0,06 και του δώσαμε υπόσταση, εκτίμηση, σεβασμό, στο σύνολο του πολιτικού κόσμου της χώρας. Δεν είναι τυχαίο ότι η δική μας Κοινοβουλευτική Ομάδα υπήρξε η πρωταγωνίστρια μέσα στη Βουλή, τόσο στην Ολομέλεια, όσο και στις Επιτροπές, αλλά και τον Κοινοβουλευτικό Έλεγχο.

Δεν είναι τυχαίο ο σεβασμός που τυγχάνει ο πατριωτικός χώρος στην Ευρώπη με την ανάδειξή μου ως Αντιπροέδρου των Ευρωσκεπτικιστών και την παρουσία στο Ευρωκοινοβούλιο και την ανταμοιβή την οποία σήμερα έχουν οι ευρωβουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ., η κα Νίκη Τζαβέλα έχει γίνει Πρόεδρος ενός Ευρωπαϊκού Κόμματος της Δεξιάς. Όλα αυτά, εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να τα αφήσουμε να τα λεηλατήσουν και να ασελγήσουν επί αυτών τα υβριστικά πρότυπα της Χρυσής Αυγής.

Πιστεύουμε ότι οι Έλληνες πρέπει να ψηφίσουν με λογική. Ο θυμός και η οργή πρέπει να περιοριστούν. Δικαιολογημένος θυμός, δικαιολογημένη και η οργή, αλλά όταν ψηφίζεις με θυμό βγάζεις και θυμωμένα αποτελέσματα τα οποία δεν μπορούν να συνδεθούν.

Πιστεύω επίσης ότι το “σύνδρομο του Σαμψών” δεν είναι ο καλός σύμβουλος. Υπάρχουν περισσότερο από ένα εκ. άνεργοι, υπάρχουν άνθρωποι που έκλεισαν τα μαγαζιά τους, καταστράφηκε η ζωή τους, οι οποίοι λειτουργούν με το σύνδρομο του Σαμψών “Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων”. Εφόσον εγώ δεν είμαι καλά δεν πάνε όλα κατά γκρεμού.

Ναι, αυτό σημαίνει όμως ότι δεν πρόκειται ποτέ να ξαναβρεί δουλειά, δεν πρόκειται ποτέ να ξαναϋπάρξουν οι συνθήκες να ανοίξει το μαγαζί του. Πρέπει να ψηφίσουν με τέτοιο τρόπο, να υπάρξουν οι άνθρωποι που θα τους ξαναβάλουν “τη μια πέτρα πάνω στην άλλη πέτρα”.

Όλα αυτά τα οποία ακούω είναι ημίμετρα. Δεν ακούω κανέναν να λέει πως θα πάψουμε να ζούμε χωρίς δανεικά. Σήμερα αν μηδενιστεί το χρέος, -υπάρξει μια σεισάχθεια για την Ελλάδα- του χρόνου θα έχουμε πάλι χρέος. Πρέπει να βρούμε τον τρόπο να ζούμε με αυτά που παράγουμε. Δυόμιση φορές πάνω η χώρα χαλάει χρήματα, από ό,τι για πετρέλαιο, για κρέας και για γάλα. Αυτά τα λεφτά μπορεί η Ελλάδα να τα εξοικονομήσει.

Ένα άλλο προϊόν το οποίο κοστίζει τεράστια συναλλαγματικά κεφάλαια είναι τα φάρμακα. Μπορούμε να κατασκευάσουμε στην Ελλάδα το 90% των φαρμάκων. Είναι δυνατό σήμερα να βγάζουμε συνάλλαγμα για να πάρουμε γενόσημα φάρμακα από την Ταϊλάνδη, ή τη Σιγκαπούρη;

Ξέρετε ότι έχουμε ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια φαρμάκων κλειστό, αυτό του Στρατού, στην Εθνική Οδό, με σκοπούς στρατιώτες να φυλάνε τα μηχανήματα; Για ποιο λόγο ο Στρατός με τους άριστους επιστήμονες που διαθέτει και με την πρόσληψη 5.000 παιδιών πενταετούς θητείας, δεν αρχίζει να παράγει φάρμακα να γλιτώσουμε τα δις που βγαίνουν έξω από τη χώρα;

Για ποιο λόγο 120 Νοσοκομεία της χώρας ή όσα έχουν μείνει ακόμη ανοιχτά επιτέλους, ο Στρατός και το Ναυτικό και η Αεροπορία πρέπει να αγοράζουν εκατομμύρια σεντόνια από τη γειτονική χώρα την Τουρκία; Γιατί δεν μπορούμε εμείς μέσω του εργοστασίου που έχει ο Στρατός την “ΚΟΠΗ” να βγάλουμε τα σεντόνια εμείς, να τα δίνουμε στο Στρατό, να μην βγάζουμε το ωραίο μας συνάλλαγμα στην Τουρκία και να ενισχύουμε την Τουρκία για να αυθαδιάζει έτι περισσότερο. Να φτιάξουμε τα σεντόνια μας για τα Νοσοκομεία και να δώσουμε και στα ξενοδοχεία που έχουν σχέση με τη δημόσια χρηματοδότηση, αναγκαστικά να πάρουν αυτά τα σεντόνια; Και αυτομάτως από εκεί που βγάζουμε στο εξωτερικό του κόσμου τα δις, να βάζουμε συνάλλαγμα στην Ελλάδα από εξαγωγή σεντονιών.

Ο Ελληνικός Στρατός προμηθεύεται φασόλια από την Κίνα και τα φασόλια των Πρεσπών σαπίζουν στις αποθήκες. Που βρίσκουμε λοιπόν τη λογική; Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι από αύριο παραγωγή. Αύριο! Και εφόσον οι επενδυτές μας έχουν γυρίσει την πλάτη και για όσο καιρό μας έχουν γυρίσει την πλάτη, θα ακολουθήσουμε αυτό το οποίο έκανε η Τουρκία, η οποία ήταν σε πολύ χειρότερη οικονομική κατάσταση με εμάς. Θυμάστε τον πληθωρισμό να έχει φτάσει 300% και σήμερα η Τουρκία είναι στο G-20;

Τι έκανε; Έβαλε το Στρατό και δημιούργησε βιομηχανίες εκεί που είχε ελλείμματα. Μέχρι και βιομηχανία αυτοκινήτων. Έχουμε τον τρόπο και να απορροφήσουμε ανεργία σε μεγάλο βαθμό και να παράξουμε προϊόντα. Για ποιο λόγο σήμερα πρέπει τα έργα της Ελλάδας να γίνονται από ισπανικές εταιρείες ή από γερμανικές εταιρείες όπως η Hochtief; Θα μπορούσαν να γίνουν από τη ΜΟΜΑ, ή από ελληνικές εταιρείες υπό την εποπτεία της ΜΟΜΑ για να έχουμε κι άλλα κοστολόγια.

Για ποιο λόγο πρέπει να ακριβαίνουν τα διόδια και μάλιστα ακρίβυναν την παραμονή που έπεφτε η Κυβέρνηση; Για ποιο λόγο; Μπορούμε να δώσουμε σε αυτές τις εταιρείες μια παράταση χρόνου συμβολαίου 10 ετών και να γυρίσουν τα διόδια στο ένα ευρώ. Πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορεί να κυκλοφορεί ο κόσμος στην Περιφέρεια, να ενισχύσουμε λίγο την πάσχουσα Περιφέρεια.

Είναι λάθος το οικονομικό μοντέλο. Εντελώς λάθος και γι’ αυτό οδηγούμαστε από το κακό στο χειρότερο. Εμείς έχουμε συγκεκριμένες προτάσεις και πιστεύω ότι την επόμενη μέρα των εκλογών αυτές οι προτάσεις θα μπουν στο “διυλιστήριο” της κοινής προσπάθειας. Γιατί η χώρα πρέπει να έχει Κυβέρνηση στις 18 του μηνός.

Και ενοχλούμαι σφόδρα όταν ξένοι ηγέτες, όσο και συμπαθείς να είναι, όπως ο Ιταλός Πρωθυπουργός, πρέπει να μας υποδείξει ότι πρέπει να έχουμε Κυβέρνηση 21 του μηνός. Κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσουμε εμείς για το σπίτι μας και μην έχουμε ανάγκη σε άλλους “προφεσόρους” να έρθουν να μας πουν τι πρέπει να κάνουμε».